Advanced Duiken in Malapascua

Na het luxeleventje in Boracay trekken we verder naar Malapascua. Dit kleine eiland, ten noorden van Cebu, heeft genoeg in zijn mars om ooit het nieuwe Boracay te worden. Maar vandaag is het nog een ongerept eilandje. Er zijn geen geasfalteerde wegen, enkel smalle, kronkelige zandpaadjes en op het hele eiland rijdt geen enkele wagen. Langs de prachtige stranden liggen traditionele houten vissersdorpjes en een handvol duikresorts verspreid. Het eiland heeft ontzettend veel toeristisch potentieel maar geniet voorlopig nog van absolute eenvoud en rust.

Het is een hele uitdaging om in Malapascua te geraken. Na een vlucht uit Boracay volgt een vier uur durende rit langs de rietsuikervelden tot in Maya. Hier wacht je op de onregelmatige varende ferry of charter je een eigen bootje dat je in dertig minuten naar Malapascua overzet. Voor genoeg geld kan je dit alles via je duikresort boeken maar onze avontuurlijke geest vertelt ons dat dit goedkoper kan als we dit zelf regelen. En inderdaad, na veel onderhandelen, ergernissen en vier uur gezucht van onze taxi-chauffeur (die voor de verandering denkt dat hij in ‘t zak wordt gezet) arriveren we voor veel minder geld ook ter plaatse.

Malapascua staat bekend als duikparadijs. Omdat we toch meerdere duiken willen doen, besluiten Kristof en Steve (Kristof zijn Australische vriend) hier meteen hun Advanced Open Water PADI certificaat te halen. De meest populaire duikplek hier is Monad Shoal, een van de weinige plekken ter wereld waar je de beruchte Treshershark kan zien. De haaien verzamelen zich meestal vroeg in de ochtend, op een plateau van 25 meter diep waar ze zich een voor een laten poetsen door een immense school kleine kuisvisjes. Maar zondag is blijkbaar geen poetsdag want we krijgen geen Treshersharks te zien. De volgende dag trekken we naar de gezonken passagiersferry Dona Marilyn. Deze ferry is 20 jaar geleden vergaan tijdens een tyfoon en sleepte 500 mensen de dood in. De ferry ligt op zijn rechterzijde en is volledig intact. Als we langs de schoorsteen en de railings glijden en de patrijspoorten binnenkijken, krijgen we koude rillingen. Een minder geladen duik is Gato Island waar je door verschillende tunnels kan duiken. Hier hebben we meer geluk en krijgen we een indrukwekkende reefshark te zien. Het onderwaterleven doet ons met de vele nemovisjes en koralen terug denken aan de gelijknamige film, die we bij terugkomst zeker nog eens gaan huren. Tijdens onze nachtduik zien we zelfs hoe de kleine, kleurige Mandarin visjes tijdens een sierlijke paringsdans hun sperma in het rond schieten – een scene die dan weer niet in Finding Nemo voorkomt.  

De vele eenvoudige visserdorpjes geven het eiland een authentiek karakter. De enige wegen op het eiland zijn twee meter brede, stoffige zandweggetjes en met onze gehuurde brommer is het niet eenvoudig om overal te geraken. Vele dorpjes zijn enkel te voet bereikbaar en bestaan voornamelijk uit houten hutjes waar vissers wonen. Maar ook hier gaat diepe eenvoud gepaard met grote vriendelijkheid. Vele mensen komen ons groeten, kinderen komen met ons spelen, Kristof leert ze snorkelen (al is het meer verdrinken met die te grote duikbril), we krijgen koekjes aangeboden, en iedereen wil weten waar we vandaan komen.

Na zeven dagen duiken en luieren op Malapascua trekken we met een advanced duik certificaat in de hand verder naar Coron, waar we onze laatste dagen in de filipijnen al duikend naar Japanse WWII schepen zullen doorbrengen.

Dikke kussen,

Kristof & Ines